Door Imco van der Wal gepubliceerd op di 27-mei-2014 18:58

Havelte. Voor ons een nieuwe run; hij stond vorig jaar ook al op de kalender maar was toen behalve snel vol ook niet meetellend voor het JSC-klassement. Maar dit jaar dus wel en heeft iedereen ingeschreven. Al voor negen uur was ik in Havelte aangekomen want we hadden om half tien een gezamenlijke warming-up gepland. Gelukkig was iedereen nu wel op tijd en kon een ieder eerst rustig het wedstrijdshirt en het rode polsbandje in de krappe gang van de school afhalen. Omdat iedereen nu wel op tijd aanwezig was konden  we compleet – dat wil zeggen de C’s en B’s – het fraaie rugbyveld benutten om de benodigde spieren op een gedegen wijze op te warmen. Achteraf bleek dat ook bikkelhard nodig want het begon met een paar druppen maar later met bakken te regenen. De A’s (Rutger en Gilliën) startten veel later en moesten de sportieve voorbereidingen op hun run zelf doen, en dat kunnen ze inmiddels goed. Gek was wel dat Freek niet meedeed en Rutger wel terwijl ze dezelfde schoolreis naar Keulen en Düsseldorf achter de rug hadden.

Om 10.00 uur startte de eerste lichting JSC-B  jongens met onze Gijs, Jauke, Niels, Joeri en Leffert. Zij staan niet voor niets in de hoogste regionen van het klassement. Na een simpele start (“kijk zelf maar op de klok”), een tijgerduik onder een netje door was het meteen soppen geblazen op weg naar de eerste serieuze hindernis. Zo gingen al onze bikkels op weg voor een heroïsche strijd tegen de klok, de elementen, de concurrenten en vooral tegen zichzelf. Rutger en Gilliën mochten om 11.00 uur starten en op dat moment waren onze B-junioren van die eerste startgroep al weer binnen.  Wat er onderweg allemaal is gebeurd kan ik weinig over zeggen maar aan de finish waren de reacties nogal opvallend verschillend. Zo waren Thomas N en Jauke duidelijk erg tevreden met het verloop van hun wedstrijd en de geleverde prestatie. De medaille werd dan ook glunderend in ontvangst genomen. Dat gold beslist niet voor Joeri en Kamiel die met dondergezichten aan de bel trokken en bijkans de medaille aan stukken scheurden. Ze warebn wel heel snel van het slagveld verdwenen. Ik hoop wel dat ze nog gedoucht hebben. Gewoon domme pech gehad veroorzaakt door redenen waar zij part noch deel aan hadden. Ik zou zeggen: even goed slikken,  je herpakken en vooruit met de geit. De volgende run neem je revanche op jezelf en op iedereen want ik weet zeker dat je het kunt en niets jou kan tegenhouden die prestatie te leveren die je toekomt. Genoeg geneuzel en terug naar het finishterrein waar de Havelter landmacht (of wat daar nog van over is) hand- en spandiensten aan de organisatie leverde. Inmiddels regende het pijpestelen en kostte het mij moeite om iedereen fatsoenlijk in een digitaal beeld te vangen. Misschien was dat regengordijn de oorzaak dat ik Sam miste; in elk geval is hij gefinisht en was hij daar dermate trots op dat hij de trainingen er na nog steeds het polsbandje droeg. Jorn zag ik wel finishen: hij was tot het gaatje gegaan gelet op zijn totaal vertrokken gezicht met daar doorheen toch nog een fikse grijns. Top Jorn.

Zijn equivalent bij de meisjes – Elsa – was opnieuw haar naaste concurrente Rianne Hamelink ruim een minuut  te snel af. Na haar winst in Steenbergen, twee weken eerder, worden de kansen op de eerste plaats in het JSC-eindklassement per run groter. Het verschil nu is slechts 2.33 punten. En zou het misschien met een tweede plaats toch net niet lukken dan mag ze het volgende seizoen het nog eens proberen bij de C’s. Hoe dan ook: Elsa blijft een klasse apart en laat ons steeds weer verbazen. 50.18 was haar tijd en alleen Jauke en Gijs wisten daaronder te blijven. Dat zegt genoeg. Natgeregend was ik ook genoeg maar dat heb ik er graag voor over. Terug naar het slagveld. Letterlijk want Jelte had een snee in zijn bil opgelopen en ook was iemand van ons bij het glad geworden bruggetje onderuit gegaan.

De ‘echte’ bikkels Rutger en Gilliën ontliepen elkaar qua eindtijd weinig. Maar dat ze blij waren de finish met bandje te hebben gehaald was duidelijk. In het leuke verslag hieronder kun je lezen hoe Leffert de run heeft ervaren. Hij heeft het over zijn epische avonturen en dat het inderdaad over (onze) helden ging is wel evident.

De dag na Havelte was gereserveerd voor de noodzakelijke hersteltraining; het aangekondigde boogschieten kwam door (alweer) de regen en kou niet helemaal uit de verf. Het einde van het survivalseizoen nadert en na vele ups en downs kunnen we medio juni de balans opmaken. Wij richten ons – ja allemaal - nu eerst op De Knipe en een enkeling nog op Harreveld. Op de trainingen er nog even stevig tegenaan en dan moeten jullie punten pakken. Ik heb er vertrouwen in.

Verslag:

Imco van der Wal

Trainer JSC wedstrijdgroep

Uitslagen Havelte 2014.

De definitieve uitslagen van de run in Havelte zijn als volgt.