Verslag klimuitje JSC-team zaterdag 20 september 2014
Met een beetje moeite kon ik toch nog het merendeel van het JSC-team zover krijgen dat ze meegingen met het jaarlijkse uitje. Zaterdag 20 september had ik als meest geschikte datum uitgezocht waarop we een dagje uit konden gaan. Het reisdoel was Grolloo waar een klimpark en andere jeugdactiviteiten ons tot ongekende hoogten konden brengen. Letterlijk en figuurlijk. Vijf jaar geleden waren we hier ook te gast en dat was toen uitstekend bevallen. Enfin: op een zeer mistige en zeer zeer vroege zaterdagochtend stonden vier moeders (en ik) klaar om de twintig jongens op comfortabele wijze naar onze buurprovincie te vervoeren. (N.B. vorig jaar waren het uitsluitend mannelijke chauffeurs dus mijn keuze voor de aangemelde moeders was gerechtvaardigd; volgende keer maar weer een mix van beide). Op de bestemming aangekomen was het zowaar bijna helder weer. Nog effe gewacht op Juul (ze had probleempjes met het oliepeil) maar het programma kon niet wachten en zo togen we naar de eerste activiteit niet nadat de andere dames zich op het terras hadden genesteld. De ene helft van de bikkels begaf zich naar het strandje om daar met wat aanwijzingen te proberen een strandmeertje-waardig vlot in elkaar te knutselen. De andere helft mocht zich in een tuigje hijsen en de klimtoren aanvallen. Na drie kwartier was het tijd om te wisselen. Op de klimtoren bleek de oudste Niels als enige de moeilijkste route te kunnen bedwingen, erg knap en ik heb me daarover eigenlijk niet verbaasd. Beide groepen wisten zich prima te vermaken met de tonnen, palen en touwen: uiteindelijk stonden er vier pieremachochels op het strand klaar om een onderlinge competitie aan te gaan.
Wat zeg ik: een strijd om leven en dood was het. Na een Le Mans start werden de vlotten het water ingeduwd en werd er gepeddeld om het leven (zie foto).
Leuk om te zien hoe de groepen verschillende strategieën hadden bedacht. Of het werkte of niet dat maakte niet uit; de eer van het winnen stond op het spel. Aan de overkant moest à la Schuttevaer race een rondje op het strand worden gelopen en dan rap terug naar het ingeknutselde misbaksel om zo snel mogelijk de boei te ronden en dan snel terug naar het beginpunt peddelen. Op dit stuk bleek dat niet alle vaartuigen bestand waren tegen de ongekende krachten van de puberende zeelui in spé. Onderdelen raakten uit hun verband en heel even dacht ik aan de Titanic maar gelukkig wisten alle vlotten de finish te bereiken. Toen begon de echte strijd want de schuiten moesten volledig uit elkaar gehaald worden en de verschillende delen op hun plaats worden gebracht. Uiteindelijk bleek het team met de youngsters Gunnar, Max, Niels2 en Jort onder leiding van captain Jelte hiermee het handigste mee om te gaan en glorieus de overwinning opstreek. Na dit heuse spektakelstuk was het gauw omkleden en werd de meegebrachte lunch snel verorberd want het klimbos wachtte. Maar eerst moesten onze jongens wel worden ‘opgetuigd’; voor bijna iedereen was de klimgordel geen onbekend fenomeen. De verplichte instructie en een rondje op het oefenparcours gingen het echte werk vooraf. Maar toen was het moment daar dat iedereen hoog boven de grond zijn eigen route kon kiezen. Natuurlijk wilde iedereen veel tokkelen en daarvoor moesten eerst allerhande hindernissen worden genomen. Je kon zien dat door hun wekelijkse trainingen dit hen gemakkelijk afging. Zelf bleef ik dit keer op de grond want aan Appelscha houd ik minder leuke herinneringen over. Nu kon ik mooi de bikkelaars op de foto zetten. Hieronder Gijs en Leffert in actie.
Simon was er als eerste klaar mee maar dat is een ander verhaal. Na ruim twee uur had iedereen “it ein yn ‘e bek” en leverde z’n gordel in. Na nog even bijkomen op het terras of kunstjes vertonen op de trampoline was het tijd om te vertrekken. Terwijl we in de auto’s stapten begon het ongelooflijk hard te regenen; wat hadden wij een geluk. Minder gelukkig was ik met het vinden van de juiste route terug. Zonder navigatie lukte het me om twee keer flink mis te rijden en dat terwijl Tia mij blindelings volgde. Ik schaam me diep. Ook bij de andere chauffeurs liep het niet zoals het moest. Ongeveer gelijktijdig kwamen we aan bij onze laatste stop: de onvermijdelijke McDonalds. Hier werden de laatste geldstukken uitgegeven aan het fastfood. Het laatste stuk naar ons thuishonk werd weer met een zonnetje begeleid.
Zo kwam er een eind aan een lange dag met de nodige grappen en grollen.
Allen bedankt voor jullie gezelschap, in het bijzonder dank aan de te dolle moeders.
Verslag:
Imco van der Wal
trainer JSC wedstrijdgroep
|
Survival uitje Grolloo De groep van Imco ging zaterdag 20 september een dagje klimmen in Grolloo. We vertrokken om 8.30 uur vanaf het survivalterrein met 5 auto's richting Drenthe. Het klimuitje was bij Klimpark Outdoor Grolloo. We begonnen met twee groepen. Eén ging vlotten bouwen en de andere groep ging op de klimwand. Toen dat klaar was gingen we de vlotten testen in een wedstrijdje. Onderdeel hier van was dat we het vlot weer uit elkaar moesten halen. Jammer genoeg hadden wij het vlot te goed vast geknoopt zó dat we niet zó snel klaar waren als de rest. Volgende onderdeel van de dag was klimmen in het klimbos. Na de uitgebreide instructie mochten we gaan klimmen. Hierbij moesten we wel altijd gezekerd blijven voor de veiligheid. Op de foto de lange tokkelbaan over het water. Na afloop van de dag gingen we natuurlijk naar de McDonalds. Het was een geslaagde en leuke dag ! Rink |
